تحقیق عددی و تجربی اثر چسب بر مقاومت باقیمانده در مد مرکب شکست (i وii)

اتصالات چسبی مزایای قابل توجهی نسبت به شیوه های سنتی اتصالهمچون جوشکاری و چفتو بست های مکانیکی همچون پیچ و مهره، در کاربرد سازه ای دارند. امروزه اتصالات و تعمیر کننده های چسبی برای تعمیر قطعات ترک دار سازه ای، به خصوص در صنایع هوافضایی به منظور افزایش مقاومت خستگی و بازیابی سختی قطعات ترک دار کاربرد دارند. در این تحقیق،در دو بخش تجربی و عددی، به مقایسه ی میزان تأثیر چسب بر روی نمونه هایی از جنس pmma و دارای ترک لبه ای به طول 30 میلیمتر در مود یک (?)، مود دوم (??) و مود ترکیبی شکست پرداخته شده است. به منظور اعمال بار بر روی نمونه ها در مود مرکب، از فیکسچر آرکان استفاده شده است که توانایی اعمال باردر زوایای صفر تا نود درجه را بر نمونه دارد. در قسمت عملی این پایان نامه پنج دسته نمونه مورد ارزیابی قرار گرفته اند، که دسته اول نمونه های ساده بدون چسب و دسته دوم تا پنجم با فاصله متفاوت تا نوک ترک چسب کاری شده اند. نمونه های آماده شده به کمک دستگاه تست کشش بارگذاری و نیروی شکست هر یک اندازه گیری می شود، که این مقادیر در قسمت حل عددی مورد استفاده قرار می گیرند.در بخش عددی، فاکتورهای شدت تنشدرزوایای مختلف محاسبه شده و افزایش مقاومت نمونه ها از دودیدگاه نشان داده می شوند. در نهایتمنحنی های شکست تکتک گروه ها به کمک دو معیار مختلف و با درنظر گرفتن ترم ثابت میدان تنش رسم و با یکدیگر مقایسه می شوند. نتایج نشان می دهد که چسب کاری قطعات مقاومت باقیمانده قطعات ترک دار را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می دهد.